ویژگی ها و عملکرد ملکولی فاکتور کپیه برداری PPARγ در انسان

گیرنده های فعال کننده تکثیر پراکسیزوم ((PPARs، گروهی از گیرنده های هورمونی درون هسته ای هستند که حاوی سه نوع ایزوتیپ مختلف (α، δ/β و γ) بوده که عملکردشان در سطح رونویسی است.PPARγ اساسا در بافت چربی بیان شده و بیان ژن های مرتبط با سوخت و ساز چربی را تنظیم می کند. PPARγ در تمایز و تکثیر و آپوپتوز سلولی نقش دارد. PPARγ دارای سه ایزوفرم می باشد که در اثر تناوبی بودن منطقه پروموتوری این ژن حاصل می شوند. پلی مورفیسم رایج (Pro12Ala) در ایزوفرم PPARγ2 در بروز چاقی نقش دارد.PPARγ هدف تیازولودیددیون ها (که از داروهای ایجاد کننده حساسیت به انسولین و موثر در درمان دیابت نوع 2) هستند. نتایج ایمنوهیستوشیمی نشان می دهد که تمایز بافتی در طی حاملگی وابسته به PPARγ است. PPARγ بر روی سلول های کارسینوما در لاین های سلولی اثرات بازدارندگی توموری دارد. بنابراین آپوپتوز و القا توسط لیگاندهای PPARγ یک روش پیشنهادی در درمان سرطان ها است.