تحلیل جمعیت شناختی بیکاری جمعیت فعال در استان های مختلف کشور بر اساس سرشماری سال 1385

ایران کشوری وسیع، با اقلیم های جغرافیایی، خرده فرهنگ ها، ساختارهای اجتماعی جمعیتی گوناگون و سیاست های اشتغال و توسعه ی متفاوت در نقاط مختلف است. بنابراین، می توان انتظار داشت بیکاری که تابعی از ساختار اجتماعی، فرهنگی و سیاست های حکومتی است در تمام فضای جغرافیایی کشور یکسان نباشد. شناخت توزیع جغرافیایی بیکاری در برنامه ریزی ها و سیاست گذاری های حوزه ی اشتغال حائز اهمیت است. این مقاله، با تحلیل وضعیت بیکاری در استان های کشور و دسته بندی استان ها بر اساس شاخص های بیکاری، عوامل جمعیتی موثر بر بیکاری را با نگاهی جزئی نگر بررسی می کند. روش تحقیق مورد استفاده، مطالعه ی اسنادی و هم چنین تحلیل ثانویه ی داده ها و نتایج سرشماری اخیر کشور است. بدین منظور از روش های خوشه بندی آماری و ضریب همبستگی پیرسون برای انجام محاسبات آماری استفاده شده است. یافته ها نشان می دهد که نسبت بیکاری در بین استان های کشور تفاوت قابل توجهی دارد. بر اساس نتایج، بالا بودن سهم جمعیت واقع در سن فعالیت شرط لازم و بالا بودن سهم جمعیت فعال شرط کافی برای بالا بودن نرخ بیکاری در هر استان است. این مقاله در نشریه ی «نامه ی انجمن جمعیت شناسی ایران»، سال چهارم، شماره ی 7، تابستان 1388، صص 139-115 چاپ شده است.