تاثیر روش های فرآوری علوفه اسپرس بر قابلیت هضم، تجزیه پذیری، فراسنجه های خونی و شکمبه ای گاوهای هلشتاین
این پژوهش به منظور تعیین اثر غیرفعال کردن ترکیبات فنولیک موجود در علوفه خشک اسپرس با استفاده از پلی اتیلن گلیکول (وزن مولکولی 6000) و آب بر تجزیه پذیری، قابلیت هضم و فراسنجه های خونی و شکمبه ای گاوهای هلشتاین انجام گرفت. از 3 راس گاو غیرشیرده هلشتاین بالغ چند بار زایش، در قالب طرح چرخشی متوازن و با 3 جیره غذایی و 3 دوره 17 روزه (10 روز عادت پذیری و 7 روز جمع آوری نمونه) استفاده گردید. میزان تانن های متراکم قابل استخراج علوفه شاهد 3/21 گرم بر کیلوگرم ماده خشک بود که در اثر هر دو روش فرآوری بیش از 90 درصد کاهش یافت. فرآوری ها سبب افزایش معنی دار قابلیت هضم ماده آلی، پروتئین خام و دیواره سلولی و انرژی قابل متابولیسم علوفه اسپرس شد (05/0P<). غلظت کل اسیدهای چرب فرار در شکمبه و نسبت های مولی آنها تحت تاثیر روش های فرآوری قرار نگرفت. فرآوری علوفه اسپرس توانست 2 ساعت پس از خوراک دهی به صورت معنی داری سبب افزایش نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه گردد (05/0P<). میزان گلوکز، اوره و کراتینین پلاسمای خون گاوها تحت تاثیر فراوری ها قرار نگرفت. تجزیه پذیری ماده خشک علوفه اسپرس در حیوانات مصرف کننده علوفه فرآوری شده با پلی اتیلن گلیکول نسبت به شاهد و فرآوری با آب بصورت معنی داری بالاتر بود (05/0P<). با توجه به نتایج حاصل از این آزمایش می توان عنوان کرد که فرآوری علوفه خشک اسپرس با پلی اتیلن گلیکول و آب به منظور کاهش ترکیبات فنولیک سبب افزایش قابلیت دسترسی مواد مغذی بخصوص نیتروژن شد. بین این دو روش فرآوری، فرآوری با آب قابلیت استفاده در شرایط عملی در دامداری های کشور را دارا می باشد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.