امکان ارزیابی ویژگی های ساختاری لکه های اکولوژیک اکوسیستم های مرتعی بررسی موردی: مراتع قره قیر و مراوه تپه (استان گلستان)

هر اکوسیستم مرتعی از لکه های اکولوژیک گوناگونی تشکیل شده است که میزان عملکرد هر یک از آنها با یکدیگر تفاوت می کند. ویژگی های ساختاری و عملکردی لکه های حاصلخیز مرتعی در اثر فعالیت های مدیریتی تغییر کرده و از این ویژگی ها می توان برای تفسیر نقش مدیریت استفاده کرد. در این تحقیق ویژگی های ساختاری و عملکردی لکه های اکولوژیک دو اکوسیستم مرتعی مراوه تپه و قره قیر در استان گلستان مورد ارزیابی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای ارزیابی این ویژگی ها، از مجموعه ای از شاخص های قابل اندازه گیری و ساده روش تجزیه و تحلیل توانمندی اکوسیستم استفاده شد. لذا در هر یک از دامنه های غربی و شرقی مراتع مراوه تپه و قره قیر 5 ویژگی ساختاری شامل: شمار لکه ها، سطح کل لکه ها، شاخص سطح لکه ها، شاخص سازمان یافتگی چشم انداز و میانگین فاصله بین لکه ها (طول میان لکه ها) اندازه گیری شد. برپایه نتایج اماری، ویژگی ساختاری لکه های اکولوژیک در دو منطقه دامنه غربی و شرقی مراوه تپه و قره قیر دارای تفاوت معنی داری(P<0.05) است. شاخص سازمان یافتگی در دامنه های غربی دو مرتع که دارای پوشش گیاهی متراکم تری هستند، بیشتر از دامنه های شرقی می باشند. با توجه به اینکه شاخص سازمان یافتگی لکه ها نشان دهنده میزان توانمندی و قابلیت چشم انداز است، علت بالابودن این شاخص در دامنه های غربی را می توان در سطح و شمار زیاد قطعه های بوته یی ها در منطقه مراوه تپه و گلسنگ+ خزه در منطقه قره قیر دانست. لذا، می توان بهترین معرف اکولوژیکی چشم اندازهای غربی مراتع قره قیر را ریخت رویشی گلسنگ + خزه و بهترین معرف اکولوژیکی در چشم اندازهای غربی مراتع تپه ماهوری مراوه تپه استان گلستان را ریخت رویشی بوته ای دانست.