الگوی تسلط آموزی مبتنی بر شایستگی: تجربه بالینی برنامه ریزی شده برای دانشجویان پرستاری

آموزش بالینی از مهم ترین و تعیین کننده ترین بخش های آموزش پرستاری است. موفقیت در این مسیر مستلزم اتخاذ رویکردهای موثری است که همگام با دانش روز و متناسب با نیازهای نوین مددجویان و بیماران، آمادگی های لازم را در فراگیران ایجادنماید. هدف این پژوهش بررسی تاثیر الگوی تسلط آموزی مبتنی بر شایستگی بر یادگیری مهارت های بالینی دانشجویان پرستاری بود.

در یک مطالعه نیمه تجربی با طرح دو گروهی پیش آزمون-پس آزمون 28 دانشجوی پرستاری به صورت سرشماری انتخاب و به صورت تصادفی ساده به دو گروه کنترل و دو گروه تجربی تقسیم شدند. هر گروه شامل 7-6 نفر بود. پس از اجرای پیش آزمون مهارت های شناختی، دانشجویان گروه های کنترل با روش سنتی و دانشجویان گروه های تجربی با روش تسلط آموزی مبتنی بر شایستگی به مدت 12 روز تحت آموزش بالینی قرار گرفتند. در نهایت مهارت های شناختی دانشجویان با پس آزمون و مهارت های رفتاری با فهرست وارسی مورد مشاهده قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون ویلکاکسون و من ویتنی و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج نشان داد که روش آموزش تسلط آموزی مبتنی بر شایستگی در ارتقاء دانش و مهارت دانشجویان موثر می باشد. بررسی میانگین نمرات عملکرد در قبل و بعد از اجرای آموزش تسلط آموزی مبتنی بر شایستگی اختلاف معنی دار آماری نشان داد. مقایسه صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری قبل و بعد از اجرای روش آموزش مرسوم و مبتنی بر شایستگی نیز اختلاف آماری نشان داد.

روش آموزش تسلط آموزی مبتنی بر شایستگی سطح بالایی از یادگیری را برای دانشجویان ایجاد می کند و به نظر می رسد ساختار روش آموزش فوق بیشینه فرصت ها را برای یادگیری و توسعه حرفه ای و صلاحیت بالینی فراهم می نماید.