حکمرانی و عملکرد کشاورزی

هدف مطالعه حاضر عبارت است از تحلیل آماری ارتباط بین معرف های حکمرانی و عملکرد بخش کشاورزی، و چگونگی تعاملات نهادی کشاورزان و دولت در هشت کشور ایران، هند، چین، کره جنوبی، ژاپن، انگلستان، ایتالیا و آلمان طی دوره 1996-2006 با تاکید بر تحلیل روند برخی از سیاست های اقتصادی بخش کشاورزی ایران. به طور کلی، بر اساس نتایج ضمنی پژوهش، بهره گیری از نهاده های سنتی و نوین تولید در کشورهای دارای سطوح بالاتر معرف های حکمرانی مطلوب-تر است. در واقع، نتایج آماری بیانگر شکاف قابل توجه بین بهره وری نیروی کار و عملکرد در هکتار کشورها با سطوح متفاوت نهادی است. تمرکز بر تحلیل روند سیاست های بخش کشاورزی ایران نشان می دهد که ضعف نهادهای حکمرانی به ویژه پاسخ گویی نهادهای مردمی، کیفیت مقررات و تنظیم روابط قانونی از عوامل موثر در عدم دستیابی کامل به بخش کشاورزی توسعه یافته و با کارآیی بالاست.