ترومای شکم در کودکان

در دو دهه اخیر درمان آسیب های شدید شکمی در اطفال دستخوش تغییرات وسیع شده است. معدودی از جراحان تجربه کافی جراحی سریع و به موقع بیماران دچار آسیب وسیع ارگان های توپر را دارند. امروزه امکان تشخیص سریع آسیب های داخل شکمی تهدید کننده و همچنین احیاء سریع و دخالت درمانی در اکثریت کودکان وجود دارد. سی تی اسکن روش استاندارد ارزیابی ترومای کودکان است. نسل های جدید سی تی اسکن حساسیت بالایی در ارزیابی ضایعات ارگان های توپر و رتروپریتوئن دارند. برای تشخیص آسیب احشاء توخالی که به همراه مایع آزاد داخل شکمی اند ولی آسیب ارگان توپری مشاهده نمی شود، نیاز به ظن تشخیصی بالایی است. سونوگرافی در بسیاری از موارد در ارزیابی اولیه مفید است اما محدودیت هایی نیز وجود دارد.
یک (FAST) Abdominal Sonography for Trauma Fucosed منفی، آسیب ارگان های توپر یا ضایعات ارگان های توخالی را رد نمی کند. به یمن در دسترس بودن سی تی اسکن با کیفیت بالا امکان معالجه غیرجراحی این گونه آسیب ها در کودکان افزایش یافته است و لذا استفاده از DPL (Diagnostic Peritoneal Lavage) کاهش یافته است. استفاده از لاپاراسکوپی در ارزیابی آسیب های کودکان با همودینامیک پایدار مورد توجه قرار گرفته است.
طحال و کبد شایع ترین ارگان هایی هستند که در ترومای شکم اطفال آسیب می بینند که هر کدام حدود یک سوم آسیب ها را تشکیل می دهند.
امروزه درمان غیر جراحی آسیب های مجزای کبد و طحال در کودکان با همودینامیک پایدار، روشی استاندارد است. تجربیات بالینی در 30- 20 سال اخیر در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفته است.