ژئوشیمی و پتروژنز ولکانیک های شمال منطقه لاهرود- اردبیل: مثالی از پیدایش سری های شوشونیتی در شمال غرب ایران

بازالت ها، آندزیت ها، تراکی آندزیت ها، تفریت ها و لاتیت ها با گرایش شوشونیتی از مهم ترین توالی های ولکانیکی ائوسن منطقه لاهرود (اردبیل) هستند. پلاژیوکلاز، فلدسپار پتاسیم، بیوتیت و آمفیبول همراه با کلینوپیروکسن از مهمترین تشکیلدهندگان تراکی آندزیت ها (شوشونیت ها) هستند، در حالی که کلینوپیروکسن، پلاژیوکلاز و بیوتیت از کانی های تشکیل دهنده بازالت های شوشونیتی (آبساروکیت ها) هستند. ولکانیک های منطقه لاهرود دارای غنی شدگی در عناصر نادر خاکی سبک بوده و با غنی شدگی در LILE و تهی شدگی در HFSE مشخص می شوند. خصوصیات پتروگرافی به همراه ژئوشیمی عناصر نادر خاکی و عناصر کمیاب نشان دهنده گرایش شوشونیتی آنها و اشتقاق از یک محیط مرتبط با فرورانش است. نقش رسوبات ورقه فرورانش شده در ناحیه گدازه های لاهرود با توجه به خصوصیات ژئوشیمیایی این گدازه ها محرز است. ولکانیک های مورد مطالعه از ذوب بخشی اندک (1/0< تا 3>) یک لرزولیتی گارنت-اسپینل دار حاصل شده اند. مقایسه ولکانیک های منطقه لاهرود با گدازه های پلیوکواترنری سبلان و ولکانیک های ائوسن منطقه هشتجین نشان دهنده گرایش ژئوشیمیایی گوشته ای و درجه ذوب بخشی متفاوت است. تشکیل این سری های آتشفشانی می تواند در ارتباط با پرشیب شدن و گسستگی صفحه فرورانش در یک زون برخوردی پس از فرورانش در نظر گرفته شود.