رویکرد توانمندسازی در ارتقای کیفیت زندگی و توان مدیریتی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2

روند رو به رشد بیماری های مزمن غیر واگیر تهدیدی برای سلامت همگان و نوعی اپیدمی جهانی تلقی می شود. این بیماری ها متاثر از شرایط فراگیر زندگی و به عبارت بهتر تحت تاثیر سبک زندگی افراد و گروه های اجتماعی شکل می گیرند. دیابت یکی از این بیماری هاست که در کشور ما نیز آمار مبتلایان قابل ملاحظه ای دارد.
درمان و کنترل این بیماری ها از جمله دیابت با عنایت به ماهیت متفاوت آنها با بیماری های عفونی و قابل پیشگیری از شیوه های متفاوتی تبعیت می کند. امروزه رویکردهای ناظر به این بیماری عمدتا«رویکردهای متمرکز بر توانمندسازی بیمار است. جند علتی بودن این گروه از بیماری ها کنترل آنها را از طریق درمان کلاسیک ناکارآمد می کند و از آنجا که بیمار در رابطه با سبک زندگی خود اطلاعات بسیار بیشتری از درمانگر دارد، مشارکت او با درمانگر در تغییر سبک زندگی به عنوان علت العلل پیدایش و گسترش این بیماری نقشی بسیار کارساز دارد.
در رویکرد توانمندسازی بیمار و متخصص دست در دست هم برای کنترل و کاهش پیامدهای بیماری برنامه ریزی و اقدام می نماید. در این رویکرد همه پتانسیل بیمار برای سازگاری با بیماری و تغییر روند آن و گسترش مسئولیت فردی در برخورد با بیماری مورد توجه و تاکید است و این امر موجب می شود که فرآیند درمان نه امری مقطعی بلکه به پدیده ای مستمر تبدیل شود.