بررسی رابطه فرهنگ سازمانی با رضایت شغلی و فرسودگی شغلی در میان کارکنان دانشگاه تبریز

در محیط یک سازمان عوامل انسانی در معرض فشارهای عصبی و روانی گوناگونی قرار دارند که آثار سوء فراوانی بر عملکرد افراد باقی می گذارد، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه فرهنگ سازمانی با رضایت شغلی و فرسودگی شغلی کارکنان دانشگاه تبریز انجام شده است.
روش این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد. 106 نفر از کارکنان آموزشی و اداری دانشگاه تبریز در سالتحصیلی 87-86 به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده، پرسشنامه فرهنگ سازمانی هافستد HOCQ)) و شاخص توصیف شغلی (JDI) و سیاهه فرسودگی شغلی مازلاک و جکسون (MBI) بودند. داده های پژوهش با استفاده از روش همبستگی پیرسون، آزمون T برای گروه های مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج به دست آمده گویای آن است که، فرهنگ سازمانی غالب در دانشگاه تبریز از نوع عقلانی می باشد، بعلاوه، نتایج آزمون T مبین این بود که بین کارکنان آموزشی و اداری از نظر رضایت شغلی تفاوت معنی داری وجود ندارد (05/0 p >)، اما بین کارکنان آموزشی و اداری از نظر فرسودگی شغلی تفاوت معنی داری وجود دارد (01/0 p <). همچنین، نتایج آزمون T مبین این بود که بین رضایت شغلی و فرسودگی شغلی زنان و مردان تفاوت معنی داری وجود ندارد (05/0 p >)، همینطور نتایج بدست آمده، نشان داد بین فرهنگ سازمانی و رضایت شغلی کارکنان رابطه مستقیم و معنی داری وجود دارد (01/0 p <) و نیز بین فرهنگ سازمانی و فرسودگی شغلی کارکنان رابطه معکوس و معنی داری وجود دارد (01/0 p <)، بعلاوه، بین رضایت شغلی و فرسودگی شغلی کارکنان رابطه معکوس و معنی داری وجود دارد (01/0 p <).
بر اساس یافته های این پژوهش، چنین برمی آید که فرهنگ سازمانی مشارکتی بیشترین میزان رضایت شغلی و کمترین میزان فرسودگی شغلی را بوجود می آورد.