تحلیلی بر نابرابری های ناحیه ای و تعیین اولویت توسعه نقاط شهری استان آذربایجان-شرقی

هدف این مقاله، تحلیل نابرابری های ناحیه ای در سال 1385 و تعیین اولویت توسعه ای نقاط شهری استان آذربایجان شرقی است. روش پژوهش «توصیفی تحلیلی» است. شاخص های مورد بررسی متشکل از 39 شاخص، شامل شاخص های بهداشتی و درمانی، فرهنگی و آموزشی، اقتصادی، زیربنایی و مسکن، ورزشی و تلفیقی از شاخص های مورد مطالعه می باشد. با استفاده از روش های تحلیل عاملی و شاخص ترکیبی توسعه انسانی، درجه توسعه یافتگی و رتبه هر یک از نواحی محاسبه شده است. سپس با استفاده از مدل تحلیل خوشه ای، نقاط شهری استان آذربایجان شرقی در سه سطح توسعه یافته، نیمه توسعه یافته و محروم طبقه بندی شده و در نهایت، با بهره گیری از مدل رگرسیون به پیش بینی اولویت توسعه نقاط شهری استان آذربایجان شرقی مبادرت شده است. مدل رگرسیون نشان می دهد که به ترتیب سهم شاخص های بهداشتی و درمانی، مسکن و زیربنایی، ورزشی و اقتصادی در تخمین درجه توسعه یافتگی و در نتیجه کاهش نابرابری های ناحیه ای بیشتر می باشد. بنابراین با توجه به مدل رگرسیونی، شاخص های بهداشتی و درمانی و زیربنایی و مسکن به ترتیب اولویت برای نواحی محروم، نیمه توسعه یافته و توسعه یافته پیشنهاد می شود. شاخص های ورزشی و اقتصادی در اولویت دوم به ترتیب برای نواحی محروم، نیمه توسعه یافته و توسعه یافته توصیه می شود.