برنامه ریزی شهری از نگاه ساختارشکنی

در این مقاله ابتدا با تعریفی از ساختارشکنی سعی در بررسی نگاه آن به شهر و برنامه ریزی شهری داریم. ساختارشکنی به عنوان یک تئوری تفسیری متون شناخته می شود. هدفش تحلیل متون است و عدم دستیابی به دانش پایه را در زبان شناسی، فلسفه و تئوری های ادبی شامل می-شود، که در نگاه به شهر به یک تنوع باورنکردنی از شهرها و روش های صحبت در موردشان براساس دو اصل نگاه افراد و گروه ها داخل شهر به آن و چگونگی کیفیت زندگی شهری باور دارد که در آن روابط سلسله مراتبی موجود بین فعالیت های گوناگون کاربری اراضی و بین تخصیص های گوناگون کاربری اراضی ساختارشکنی می شود و دستیابی به تنوعی در الگوهای کاربری زمین، و عدم ارایه نسخه ایی از پیش تعیین شده و بی انتها در مورد آن را، مورد توجه قرار می دهد.