بررسی و تحلیل ساختار فضایی و نظام سلسله مراتبی سکونتگاه های شهرستان هشترود

ایجاد تعادل در برنامه ریزی ایجاب می کند که برنامه ریزی ملی، منطقه ای (ناحیه ای) همسو و هم جهت شده و بنابه ضرورت هر ناحیه، به طور مجزا، ولی در راستای برنامه ریزی ملی تحت نظام قرار گیرد. این مساله بخصوص در کشورهای جهان سوم مانند ایران بیشتر ضروری می نماید. در ایران رشد اقتصاد سرمایه داری، اصلاحات ارضی، تمرکز نظام سرمایه گذاری اقتصادی و اجتماعی در شهرهای بزرگ خصوصا کلانشهر تهران، نابسامانی های عدیده ای را در سطح ملی، منطقه ای و ناحیه ای پدید آورده است. توزیع نامتعادل امکانات و خدمات گوناگون و تمرکز آن به ویژه در کانون های بزرگ شهری از ویژگی های این نابسامانی است.در این تحقیق به بررسی و تحلیل نظام اسکان سلسله مراتبی سکونتگاه های شهرستان هشترود به لحاظ جمعیتی و کارکردی و وضعیت اقتصادی پرداخته شده است. روش پژوهش توصیفی تحلیلی است و از مدل های کمی و نرم افزارهای رایانه ای استفاده شده است. بررسی های صورت گرفته در سطح شهرستان هشترود نشان می دهد که اولا به دلیل کمبود امکانات زیستی از قبیل خدمات بهداشتی، آموزشی و رفاهی روز به روز از تعداد جمعیت روستا ها کاسته شده و برخی نیز کاملا تخلیه شده اند و بر این اساس برون کوچی شدید سبب شده است تا اکثر دهستان های شهرستان به لحاظ جمعیتی از انتظام فضایی مناسبی برخوردار نباشند. ثانیا مرکز شهرستان (شهر هشترود) نیز به دلیل ضعف امکانات مالی و تجهیزات فنی از ارایه خدمات بهینه به مراکز حوزه نفوذ خود عاجز بوده و همین امر منجر به نارسایی در انتظام فضایی شهرستان شده است.