شعر و شاعری از دیدگاه نادر نادرپور و ابوالقاسم شابی

شعر از برجسته ترین هنرهای کلامی است که از دیرباز فلاسفه، فضلا و ادبا کوشیده اند تا تعریفی از آن ارائه دهند. اهل منطق، شعر را «کلام خیال انگیز» دانسته اند، و ادیبان و ناقدان کهن، آن را «کلام موزون و مقفی» و نظریه پردازان متاخر نیز با تلفیق این دو دیدگاه، شعر را «کلام مخیل موزون مقفی» نامیده اند. امروزه فراتر از این تلقی های فنی و صناعی، شاعران و نظریه پردازان ادبی، تعاریف ذاتی تر و ذوقی تری از شعر ارائه کرده اند.
در این مقاله، با روش کتابخانه ای و سندکاوی، ضمن نگاهی کوتاه به مفهوم شعر و شاعری در سخن نظریه پردازان، دیدگاه دو شاعر معاصر عرب و ایرانی، ابوالقاسم شابی و نادر نادرپور، که هر یک به نوعی در اشعار و مقالات خود در زمینه شعر و شاعری اظهارنظر کرده اند، با نگاهی تطبیقی بررسی شده است.