بررسی امکان بهبود لانه گزینی با روش صدمه موضعی به آندومتر رحم در بیماران با پاسخ مناسب به تحریک تخمک گذاری در IVF

با وجود پیشرفت بسیار در زمینه ART، میزان لانه گزینی هنوز بسیار کم است. مطالعات اخیر نشان داده اند که صدمه موضعی بر آندومتر موجب افزایش لانه گزینی در سیکل ART می شود. این مطالعه نیز تلاشی در جهت بررسی این اثر بر لانه گزینی می باشد.
هدف این مطالعه شناسایی احتمال افزایش میزان لانه گزینی متعاقب ایجاد صدمه موضعی به آندومتر در سیکل های ART بود.
در این مطالعه مداخله ای 100 بیمار با پاسخ تخمدانی مناسب به تحریک هورمونی انتخاب شدند. بیماران به دو گروه کنترل و مورد شامل هر گروه 50 نفر تقسیم و خراش آندومتر توسط کورت پایپل در 50 نفر گروه مورد مطالعه در روز 21 از سیکل قبل از IVF که قرص OCP در این سیکل مصرف شده بود، انجام گردید. 26 بیمار از 100 نفر به علت داشتن تعداد فولیکول های تحریک شده کمتر از 3 عدد، یا عدم تولید جنین و یا کنسل شدن سیکل آنها به خاطر OHSS، از مطالعه حذف گردیدند. بقیه بیماران مشتمل بر33 نفر در گروه مطالعه و 41 نفر در گروه کنترل باقی ماندند.
هیچ تفاوت معنی داری بین دو گروه از نظر سن بیماران، طول زمان نازایی، BMI و میزان پایه FSH در روز سوم پاسخ به تحریک هورمونی وجود نداشت. میزان لانه گزینی و حاملگی شیمیایی و کلینیکی در گروه مطالعه به ترتیب 4/9% و 18/2% و 12/1% و در گروه کنترل 6/7%، 19/5% و 17/1% که حاکی از تفاوت قابل ملاحظه ای نمی باشد.
در مطالعه ما، بیوپسی آندومتر شانس حاملگی پس از سیکل درمانی را افزایش نداد.