مسئولیت پذیری اجتماعی بیمارستانهای شهر اصفهان

منشور سنتی بیمارستان که بیشترین تاکید را بر بهره وری داشته است، با منشوری جایگزین گردیده که مسائل محیطی و اجتماعی را در دستور کار مدیران قرار می دهد. براین اساس مدیران امروزی برای موفقیت باید نه فقط محیط داخل بیمارستان که محیط بیرونی آن را نیز در نظر داشته باشد. این مطالعه به تعیین میزان مسئولیت پذیری اجتماعی بیمارستانها پرداخته است.
مطالعه توصیفی تحلیلی حاضر به صورت مقطعی در سال 1389 انجام گرفت. مدیران بیمارستانهای شهر اصفهان جامعه آماری این بررسی را تشکیل دادند(21=n). ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته ای بود که روایی محتوایی و پایایی آن به ترتیب با استفاده از نظرات استادان و کارشناسان متخصص و محاسبه ضریب آلفاکرونباخ (95/0) تایید شد. تحلیل داده ها با استفاده از بسته آماری SPSS ویرایش 16 و آزمون فرضیه ها با آزمون های t مستقل، ANOVA و ضریب اتا انجام گردید. بیشترین میانگین امتیاز 100 بود.
میانگین امتیاز مسئولیت پذیری اجتماعی بیمارستانهای موردمطالعه 6/68 به دست آمد. میانگین امتیاز بعد رهبری و فرایندهای درونی 2/72، بازار 70، جامعه و کشور 8/67، محیط زیست 4/67 و محیط کار 2/66 بود. بین میزان مسئولیت پذیری اجتماعی و نوع مالکیت و فعالیت بیمارستان رابطه معنی داری وجود نداشت (05/0

نتیجه گیری

میزان مسئولیت پذیری اجتماعی بیمارستانها در حد متوسط بود. پیشنهاد می شود به منظور افزایش این میزان، بیمارستانها بهبود شرایط و محیط کاری کارکنان و توجه بیشتر به مسائل و موضوعات محیط زیست را مدنظر قرار دهند.