اثر پرتوتابی گاما و الکترون بر مقدار آفلاتوکسین B1 در دانه ذرت

در این پژوهش اثر پرتوتابی گاما و الکترون بر مقدار آفلاتوکسین B1 دانه ذرت آلوده به قارچ مطالعه شد. دانه ذرت حاوی آفلاتوکسین در معرض پرتوی گاما و الکترون قرار گرفت و مقدار آفلاتوکسین آن ها با دستگاه HPLC اندازه گیری شد. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار (دزهای مختلف گاما یا الکترون) و چهار تکرار انجام شد. با افزایش دز پرتوتابی گاما و الکترون، مقدار آفلاتوکسین نمونه ها به طور معنی داری (05/0> p) کاهش یافت. پرتو گاما با دزهای 10، 15، 20 و 25 کیلوگری سبب کاهش 14، 24، 49 و 69 درصدی و پرتو الکترون سبب کاهش 11، 23، 46 و 66 درصدی مقدار آفلاتوکسین نمونه ها نسبت به گروه شاهد شد. پرتوتابی با دزهای کمتر از 25 کیلوگری سبب حذف کامل آفلاتوکسین نشد و برای حذف کامل، دزهای بالاتر نیاز است. بنابر نتایج این پژوهش، پرتوتابی گاما و الکترون در کاهش دادن مقدار آفلاتوکسین موجود در دانه ذرت مورد استفاده در تغذیه دام و طیور و رساندن آن به زیر حد مجاز موثر است.