ارتباط واکنش به کلرات پتاسیم در چند جدایه ایرانی قارچ Macrophomina phaseolina، عامل پوسیدگی ذغالی سویا با بیماریزایی

در سال زراعی 1388-1387 آزمایشی به منظور بررسی واکنش به کلرات پتاسیم و بیماریزایی چند جدایه ایرانی Macrophomina phaseolina، عامل بیماری پوسیدگی ذغالی سویا انجام شد. بدین منظور، از بین 48 جدایه جمع آوری شده از مناطق عمده کشت سویا شامل استان های گلستان، مازندران، اردبیل و لرستان، 24 جدایه بر اساس پراکنش جغرافیایی انتخاب گردید. برای بررسی فنوتیپ های پرگنه، جدایه ها در محیط غذایی PDA حداقل حاوی 120 میلی مولار کلرات پتاسیم کشت داده شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که 19 جدایه (حدود 80% جدایه ها) در گروه مقاوم به کلرات با رشد متراکم و طبیعی و پنج جدایه (حدود 20% جدایه ها) در گروه حساس به کلرات با رشد محدود قرار گرفتند. آزمون های بیماریزایی در شرایط درون شیشه ای (به روش مایه زنی بذر) و گلخانه ای (به دو روش مایه زنی ساقه و خاک) صورت گرفت. در هر سه آزمون، تمامی جدایه های مورد بررسی روی رقم ویلیامز سویا بیماریزا بودند و نتایج حاصل از مقایسه میانگین داده ها نشان داد که در سطح یک درصد اختلاف معنی داری در میزان بیماریزایی جدایه ها وجود دارد. مقایسه نتایج این سه آزمون نشان داد که در آزمون های درون شیشه ای و مایه زنی ساقه، جدایه های حساس به کلرات کم آزارترین جدایه ها روی سویا رقم حساس ویلیامز بودند، درحالی که در روش مایه زنی خاک سطح بالاتری از بیماریزایی در میان جدایه های حساس به کلرات در مقایسه با دو آزمون دیگر مشاهده گردید. با توجه به نتایج این بررسی به نظر می رسد که روش مایه زنی می تواند بر نوع ارتباط میان حساسیت به کلرات و بیماریزایی در میان جدایه های M. phaseolina، جداسازی شده از سویا تاثیر داشته باشد.