بررسی بروز ترومبوآمبولی وریدی در بخش مراقبتهای ویژه یک بیمارستان آموزشی در تهران

ترومبوآمبولی وریدی یکی از شایعترین مشکلاتی است که در بخش مراقبتهای ویژه می تواند وضعیت عمومی بیمار را پیچیده تر نماید. هدف از این مطالعه تعیین میزان بروز این عارضه در بیماران بستری در ICU بیمارستان امام حسین بود.
این تحقیق به روش مقطعی روی کلیه بیماران بستری در ICU بیمارستان امام حسین در محدوده زمانی 86-1385 انجام گرفت. سن، جنس، بیماری زمینه ای و روش درمانی آنها مشخص و ثبت گردید. تشخیص ترومبوآمبولی با شک بالینی و با تایید سونوگرافی داپلر بود. بیماران پرخطر مطابق معیار WELL''s تعیین شده و داروی پروفیلاکسی دریافت نموده و ارتباط آن با بروز آمبولی تعیین و مورد قضاوت آماری قرار گرفت. میزان بروز آمبولی و مرگ و میر در نمونه ها تعیین و میزان واقعی آن برآورد گردید.
از 339 بیمار، 14 نفر (1/4%) ترومبوز وریدی پیدا کردند. 5 نفر (7/35%) از آنها دچار آمبولی ریه شدند که 3 نفرشان (4/21%) فوت کردند (2 نفر از سرویس جراحی عمومی و 1 نفر از سرویس جراحی اعصاب)؛ مرگ و میر ناشی ازآمبولی در کل بیماران 89/0% بود. از بین این 14 نفر فقط 5 نفر (7/35%) داروی پروفیلاکسی دریافت کرده بودند و هیچکدام از 3 بیمار فوت شده پروفیلاکسی دریافت نکرده بودند. بر اساس بیماری زمینه ای، 4 نفر در سرویس جراحی عمومی، 6 نفر در سرویس جراحی اعصاب، 3 نفر در سرویس ارتوپدی، و 1 نفر در سرویس داخلی بستری بودند. روش پروفیلاکسی در تمام موارد هپارین و انوکساپارین بود، یک مورد هم فیلترگذاری در ورید اجوف تحتانی انجام شد.
به نظر می رسد بروز ترومبوآمبولی وریدی و مرگ و میر ناشی از آن در ICU قابل پیش بینی بوده و نیز به نظر می رسد که انجام پروفیلاکسی در بیماران پرخطر احتمالا می تواند از آمبولی ریوی گسترده و مرگ و میر ناشی از آن جلوگیری کند.