بررسی وضعیت سرولوژیکی آنتی بادی های IgG و IgM ضد توکسوپلاسما در بیماران پیوند کلیه قبل و بعد از پیوند با استفاده از سه روشELFA، ELISA و ISAGA

توکسوپلاسموز از جمله بیماری های مشترک انسان و حیوان است که انتشار وسیعی دارد و در اثر آلودگی به تک یاخته انگلی توکسوپلاسما گوندی ایجاد می شود. بیش از نیمی از مردم کره زمین دارای عفونت مخفی توکسوپلاسموز می باشند. در افرادی که تحت عمل پیوند اعضاء قرار می گیرند به علت کاهش سطح سیستم ایمنی بدن احتمال فعال شدن مجدد این عفونت نهفته وجود دارد، ضمن این که احتمال انتقال عفونت از بافت پیوندی نیز وجود دارد. هدف این مطالعه ارزیابی تغییرات ایمونوگلوبین های IgM و IgG ضد توکسوپلاسما در گیرندگان پیوند، قبل و بعد از عمل بود.
در این مطالعه آینده نگر کوهورت، از 102 بیمار قبل از پیوند کلیه و قبل از دریافت هر گونه داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی و سه ماه بعد از عمل پیوند، نمونه سرمی تهیه گردید و با روش های ELFA (Enzyme linked flourcence assay) و (Enzyme linked immunoSorbent assay) ELISA آنتی بادی های IgM و IgG و با روش (Immunosorbent agglutination assay) ISAGA آنتی بادی IgM اندازه گیری شد.
از 102 نمونه سرم گیرندگان پیوند کلیه قبل و بعد از پیوند آزمایش شده با روش ELFA 65 مورد (7/63%) قبل از عمل پیوند IgG مثبت و تمامی بیماران از نظر IgM منفی بودند. 3ماه بعد از پیوند، 3 مورد (9/2%) آنتی بادی IgM را نشان دادند. با روش ELISA قبل از عمل پیوند 49 مورد (1/48%) IgG مثبت و تمامی بیماران از نظر آنتی بادی IgM منفی بودند. 3ماه بعد از پیوند، 2 مورد (9/1%) آنتی بادی IgM را نشان دادند. با روش ISAGA قبل از عمل پیوند تمامی بیماران از نظر آنتی بادی IgM منفی بودند. 3ماه بعد از پیوند، 3مورد (9/2%) بیماران آنتی بادی IgM را نشان دادند.
احتمال بازگشت عفونت توکسوپلاسمایی در گیرندگان پیوند به میزان 30 مورد در هزار است و این بدان معنی است که غربال گری توکسوپلاسموز در کشورهای توسعه یافته برای گیرندگان پیوند امری ضروری است. کشورهای در حال توسعه نیز باید به خطرات عفونت مجدد واقف گشته و اقدام های پیش گیرانه را انجام دهند. هم چنین پیشنهاد می شود که روش ELFA به عنوان روش برتر انتخاب شود، زیرا این روش از سایر روش ها از حساسیت و اختصاصی بودن بیش تری برخوردار است و نتایج قابل اعتمادتری را عرضه خواهد کرد.