اثر تمرین هوازی و مقاومتی بر سطوح ویسفاتین پلاسمای زنان دارای اضافه وزن

شواهد جدید نشان می دهند که ویسفاتین (مترشحه از بافت چربی) با چاقی ارتباط دارد، اما نقش آن در پاسخ به تمرین ورزشی در انسان شناخته نشده است. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تمرینات هوازی و مقاومتی بر سطوح پلاسمایی ویسفاتین زنان دارای اضافه وزن بود.
38 زن داوطلب دارای اضافه وزن (میانگین سن 70/5±48/38 سال، نمایه ی توده بدنی 65/3±82/28 کیلوگرم بر متر مربع، درصد چربی 39/3±34/36 درصد و نسبت دور کمر به دور لگن 04/0± 85/0) به طور تصادفی در 3 گروه قرار گرفتند. 14 آزمودنی در گروه تمرین هوازی (50 دقیقه در روز، 85-80 درصد ضربان قلب ذخیره، 4 روز در هفته)، 14 آزمودنی در گروه تمرین مقاومتی (50 دقیقه در روز، 70-60 درصد یک تکرار بیشینه، 4 روز در هفته) و 10 آزمودنی نیز به عنوان گروه کنترل مورد استفاده قرار گرفتند. نمونه های خون آزمودنی ها در حالت ناشتا جمع آوری و به منظور بررسی تغییرات سطوح پلاسمایی ویسفاتین، انسولین و گلوکز در قبل و پس از 2 ماه تمرین مورد استفاده قرار گرفت.
نتایج نشان داد که سطوح پلاسمایی ویسفاتین و انسولین در گروه تمرین مقاومتی در مقایسه با دو گروه دیگر به طور معنی داری کاهش یافت (05/0 p<). هم چنین نمایه ی توده بدنی، نسبت دور کمر به دور لگن و درصد چربی نیز در گروه های تجربی به طور معنی داری کاهش یافت (001/0 p<).
کاهش پلاسمایی ویسفاتین که در اثر تمرین مقاومتی ایجاد می شود، احتمالا ناشی از کاهش وزن و تغییرات ایجاد شده در ترکیب بدن زنان دارای اضافه وزن می باشد.