مطالعه کاریوتیپ سه جمعیت گلایول Gladiolus Italicus Mill

گونه های گلایول در معرض خطر فرسایش ژنتیکی و حتی انهدام هستند و از طرفی این گونه ها بطور بالقوه می توانند برای اصلاح و کشاورزی مفید باشند، به علاوه تنوع موجود در کشور در ژرم پلاسم یا وجود ندارد و یا کافی نیست. بنابراین جمع آوری، حفظ و مطالعه تنوع ژنتیکی گو نه های گلایل امری مهم و ضروری است.
بر اساس منابع موجود از م فلور ایران به مناطق مختلف مراجعه و سه جمعیت گلایول ایرانی از محلات، الموت و مشهد جمع آوری و ویژگی های کاریوتیپی آن ها بررسی گردید. از هر جمعیت، سه گیاه برای اندازه گیری های مختلف به طور تصادفی انتخاب شد. مریستم انتهای ریشه به مدت 5/3 ساعت در محلول پیش تیمار 8- هیدروکسی کینولین و سپس در محلول فیکساتور فارمر (محلول 1:3 اتانول و اسید اسیتیک) به مدت 24 ساعت تثبیت شدند. رنگ آمیزی نمونه ها توسط هماتوکسیلین انجام شد. برای هر نمونه حداقل 10 پهنه متافازی بررسی شد.
مطالعات کاریوتیپ در سه گونه از جمعیت گلایول ایران انجام شد. گو نه های گلایول در ایران دارای تعداد متنوعی کروموزوم 2n=2x=30، 60 که در جزئیات کروموزومی و نوع کروموزوم متفاوت می باشند.
تقارن کاریوتیپ و تعداد کروموزوم SAT و طول کروماتین ها و همچنین بر اساس آنالیز کاریوتیپ، طول بازوهای کروموزوم نسبت به بازوی کروموزوم، کوتاه و به طور قابل توجه متفاوت بود. بنابراین کروموزوم های متوسط نشانه های از ژنوتیپ های دیپلوئید می باشند.