جایگاه حدیث و قیاس نزد ابوحنیفه

ابوحنیفه حدیث را مهم ترین مصدر پس از قرآن، جهت استنباط احکام تلقی می کرد و تقسیم بندی خاصی را در مورد احادیث قائل بود. وی در مقابل احادیث متواتر و مشهور، کاملا تسلیم بود و از هرگونه نظریه پردازی و یا استفاده از قیاس در برابر آن، خودداری می کرد. او در قبول اخبار آحاد احتیاط می نمود، ولی این گونه هم نبود که به کلی اخبار آحاد را رد کند. ابوحنیفه انواع مختلف حدیث شامل آحاد، مرسل و حتی ضعیف را بر قیاس مقدم می شمرد و تنها در صورت فقدان نص یا عدم اعتماد به نصی که احتمال جعل آن را می داد، به قیاس متوسل می شد. البته باید توجه داشت قیاس مورد استناد ابوحنیفه، قیاس مبتنی بر قرآن و سنت می باشد، نه قیاسی که از صرف عقل یا هوای نفسانی نشئت گیرد.