برنامه ریزی شهری در جهت ارتقای هویت ایرانی _ اسلامی زنان با تاکید بر نقش محله های شهری

محله به عنوان یکی از مهمترین عوامل هویتساز شهری در گذشته ایران، محیطی مطلوب را برای شهروندان فراهم میساخت. در این میان سرنوشت زنان ایرانی به دلیل شرایطی ویژه، به گونهای عمیقتر با محله های شهری در هم گره خورده است. با این حال، در بررسی سیر تاریخی عملکرد محله های شهری، فرآیند رو به افولی دیده میشود. چرا که عملکرد این کانونها به تدریج تضعیف شده است. زنان برخلاف گذشته از برنامه های شهری حذف شده و شهرها به محیطی کاملا مردانه تبدیل شده اند. حتی برنامه ریزی شهری جدید نیز از عهده رفع تضادهای عمیق موجود در شهرها بر نیامده است. این مقاله، حاصل پژوهشی است که با استفاده از روش تحلیل محتوا، فرآیند هویت محلهای را از گذشته تا امروز ردیابی و جایگاه برنامه ریزی شهری جدید در تقویت هویت محلهای و جلب رضایت زنان را بررسی کرده است. نتایج به دست آمده نشان میدهد که برای بهبود وضع موجود، توجه به الگوی بومی این سرزمین در ساختار شهرها بسیار ضرورت دارد. همچنین، ایجاد کانونهای مشارکتی زنان برای فعالسازی محیط فیزیکی شهر، ایجاد و تقویت نظام محلهمحور در ارائه خدمات شهری و احیای فضاهای عمومی در محله ها، بسیار موثر خواهد بود.