بررسی اثر خستگی شناختی بر میزان همنوایی با اکثریت

در این پژوهش تاثیر خستگی شناختی بر میزان همنوایی مورد بررسی قرار گرفته است.
به این منظور 45 دانشجو به صورت خوشه ایانتخاب شدند که به طور تصادفی در 3 گروه 15 نفر جای گرفتند. پژوهش دارای دو مرحله بود. در مرحله اول آزمودنی های گروه اول با مسائل شناختی قابل کنترل و آزمودنی های گروه دوم با مسائل شناختی غیرقابل کنترل روبرو شدند. گروه سوم به عنوان گروه کنترل، با مسائل شناختی روبرو نشده و فقط در مرحله دوم شرکت داشت. پس از آن در مرحله دوم تمام افراد گروه اول، دوم و سوم در شرایط آزمایشی همنوایی اصلی اش، مورد آزمون قرار گرفتند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج نشان دادند که میزان همنوایی در هر سه گروه، تفاوت معناداری دارد (001/0p<). نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد که گروه روبرو با مسائل قابل کنترل (گروه اول)، همنوایی کمتر و گروه مواجه با مسائل غیرقابل کنترل (گروه دوم)، همنوایی بیشتری را نسبت به گروه کنترل بروز دادند (001/0p<).
نتایج حاصله تلویحات مهمی درباره ماهیت شناختی همنوایی ارائه داده و موید نقش خودگردانی در ادراک اجتماعی است.