وضعیت ترشحی هورمون های هیپوفیز قدامی در بیماران با ضایعات ضربه ای مغز

ازآنجا که اختلال عملکرد نورواندوکرین به دنبال ضایعات ضربه ای مغز، علایم بالینی چندانی ایجاد نمی کند، به طور کلی تشخیص داده نشده و به سایر مشکلات جسمی و روحی به دنبال ضربه ی مغزی نسبت داده می شود. بر این اساس، بیشتر بیماران مورد درمان قرار نمی گیرند. این مورد ممکن است بر روند بهبودی آن ها تاثیرگذار باشد. پژوهش حاضر، به منظور ارزیابی وضعیت ترشحی هورمون های هیپوفیز قدامی در بیماران دچار ضایعات ضربه ای مغز صورت گرفت.

تمام بیماران دچار ضربه ی مغزی که در بخش تروما بستری شدند و GCS آن ها کمتر یا مساوی 12 بود، وارد پژوهش شدند. 154 بیمار انتخاب شدند، ولی در نهایت 70 نفر از آن ها تا پایان پژوهش در طرح مشارکت نمودند. 6 ماه بعد از ضربه به مغز، بررسی تمام آزمودنی های عملکرد هیپوفیز قدامی با اندازه گیری غلظت پرولاکتین، تستسترون،FSH، LH Cortisol، FT4، TSH،و IGF-1 در سرم انجام، و در صورت نیاز آزمون تحریکی کوزینتروپین و گلوکاگون به ترتیب برای اثبات کمبود کورتیزول و هورمون رشد صورت گرفت.

در بررسی حاضر، 41 بیمار (6/58%) دچار اختلال ترشحی در کمینه یک هورمون هیپوفیز قدامی بودند. در 4 بیمار (7/5%) درگیری در 2 رده ی هورمونی وجود داشت. اشکال کمبودهای هورمونی، به صورت کمبود گنادوتروپین ها و کورتیکوتروپین هر یک در 9 بیمار (9/12%) و سوماتوتروپین در 3 بیمار (3/4%) مشاهده گردید. هیپر پرولاکتینمی در 23 مورد (5/31%) دیده شد. در این پژوهش هیچ موردی از کمبود تیروتروپین مشاهده نگردید.

پژوهش حاضر نشان داد که اختلالات هورمونی پس از ضایعات ضربه ای مغز شایع می باشد و بایستی مورد توجه کافی از طرف پزشکان قرار گیرد. کمبود بعضی از این هورمون ها مانند کورتیکوتروپین می تواند تهدید کننده ی سلامت بیمار باشد.