تاثیر تمرینات ویبریشن تمام بدن و دوره های بی تمرینی بر عملکرد عصبی-عضلانی مردان سالمند

هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات ویبریشن تمام بدن و دوره بی تمرینی بر عملکرد عصبی-عضلانی مردان سالمند سالم بود.
30 مرد سالمند (6/9 ± 70 سال) در دو گروه 15 نفره تمرینات ویبریشن تمام بدن و گروه کنترل قرار گرفتند. قبل و پس از انجام هشت هفته تمرینات و بعد از چهار، شش و هشت هفته بی تمرینی آزمونهای Time Up & Go و 5-Chair Stand به عمل آمد که آزمونهایی برای ارزیابی عملکرد عصبی-عضلانی در افراد سالمند می باشند.
نتایج روش های آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و تحلیل واریانس یک راهه نشان دادند که پس از انجام تمرینات، عملکرد عصبی-عضلانی آزمودنی ها در گروه تمرینات ویبریشن تمام بدن بطور معنی داری بهبود یافت (05/0 ≥ P). همچنین در گروه تمرین ویبریشن تمام بدن بین پس آزمون و شش و هشت هفته بی تمرینی اختلاف معنی داری مشاهده شد (05/0 ≥ P).
با توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت که تمرینات ویبریشن تمام بدن می توانند تاثیر معنی داری بر عملکرد عصبی-عضلانی افراد سالمند داشته باشند و احتمال افتادن و به زمین خوردن سالمندان را کاهش دهند. ضمن اینکه اثرات این تمرینات ماندگار نیستند و پس از شش هفته بی تمرینی به سطح قبل از تمرینات رسیده اند و این احتمال وجود دارد که بتوان تمرینات ویبریشن تمام بدن را به عنوان یک تمرین تعادلی ایمن برای سالمندان توصیه کرد.