معیارهای شایستگی مدیر و مدیریت از منظر نهج البلاغه

«علی بن ابی طالب» پس از آن که سکان مدیریت جامعه اسلامی را به دست گرفتند، شیوه ی مدیریتی خاص خود را - که با مدیریت خلفای پیشین متفاوت بود - به اجرا درآوردند. در نهج البلاغه، مسائل مدیریتی فراوانی یافت می شود که بخشی از مباحث «مدیریت اسلامی» را تشکیل می دهد. برخی از معیارهای شایستگی در مدیریت از منظر نهج البلاغه عبارتند از: «توانائی سازماندهی کردن»، «اهتمام به عمران و آبادانی کشور»، «دانش گرائی»، «مشورت گرائی»، «حسن سابقه»، «ولایت پذیری»، «مردم داری»، «ساده زیستی»، «محرومیت زدائی»، «ترجیح رضایت عموم بر رضایت خواص»، «مقید بودن به شریعت اسلام»، «وحدت گرائی»، «عدالت گرائی»، «قاطعیت محوری» و «فرصت ندادن به دشمن».
در این پژوهش بین رشته ای سعی شده است تا با بررسی و مطالعه سخنان علی بن ابی طالب (ع) برخی از معیارهای شایستگی در مدیریت استخراج گردد. این معیارهای شایستگی یکی از پیش فرض ها و مبانی فلسفی علم مدیریت را – به منظور اسلامی کردن علم مدیریت کنونی – تشکیل می دهد. انتظار می رود با عنایت به اینکه یکی از مبانی مدیریت حضرت، علم لدنی ایشان وبرخاسته از منشا الهی بود، راه کارهای مدیریتی آن امام، الگوی پژوهش های حیطه مدیریت وکارگزاران گردد.