تعیین میزان شیوع مولکولی و سرولوژیکی عفونت ویروس های هپاتیت نوع B، C و G در مبتلایان به سرطان خون در جنوب استان فارس

ویروس HGV عضو خانواده فلاوی ویریده و دارای ژنوم RNA می باشد و از نظر شباهت ترادف های نوکلئوتیدی و اسید آمینه ای به HCV شباهت زیادی دارد. این ویروس به دلیل توانایی درگیری لنفوسیت ها برای طولانی مدت این امکان را داشته تا در ایجاد و یا پیچیده کردن عوارض بالینی مبتلایان به سرطان خون نقش داشته باشند؛ بنابراین در این مطالعه میزان شیوع عفونت ویروس های HBV، HGV و HCV در مبتلایان به سرطان های خون مورد بررسی قرار می گیرد.
برای بررسی میزان شیوع عفونت های ویروسی HBV، HGV و HCV در بیماران مبتلا به انواع سرطان های خون و افراد سالم نمونه های خون محیطی به همراه EDAT، از 100 بیمار و 110 فرد سالم که در شهرهای جنوب استان فارس شامل لار، لامرد و گراش ساکن بودند در طی سال های 87-1385 جمع آوری و پلاسمای مورد نظر از آن ها استخراج گردید و سپس توسط آزمایش های سرولوژی (ELISA) و مولکولی (PCR و RT-PCR) در مراکز تحقیقات هماتولوژی و پیوند اعضاء بیمارستان نمازی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز مورد بررسی قرار گرفت. همچنین میزان نقش فاکتورهای خطرساز در ایجاد عفونت ویروس های فوق مورد تحلیل آماری قرار گرفت.
آنتی بادی ضد آنتی ژن E2 ویروس HGV در 5% از مبتلایان به سرطان خون و 1/1% از افراد سالم تشخیص داده شدند. ویرمی ویروس HGV در 2% از بیماران مبتلا به سرطان خون شناسایی شد. همچنین تفاوت معنی دار میان شیوع آنتی بادی ضد ویروس HGV در میان افراد بیمار و سالم مشاهده گردید (037/0P=). سرواپیدمیولوژی آنتی بادی ضد ویروس HCV در 7% از مبتلایان به سرطان خون شناسایی گردید. همچنین شیوع مولکولی ژنوم HCV در 4 بیمار مورد بررسی شناسایی گردید. میان ویرمی HCV در افراد بیمار در مقایسه با افراد سالم تفاوت معنی دار)02/0 (P= مشاهده گردید. از طرف دیگر ویرمی ویروس HBV در 2 بیمار مورد بررسی شناسایی شد.
با توجه به وجود عفونت های HGV و HCV در بیماران مبتلا به سرطان خون در ناحیه جنوب استان فارس، پیشنهاد می گردد که مطالعات مشابهی در سایر نقاط کشور انجام گردد تا از عواقب گسترش این عفونت ها در سایر افراد جلوگیری شود.