مقایسه اثر درمانی عسل با گلوکانتیم بر لیشمانیوز جلدی در مدل آزمایشگاهی و انسان

سالک بیماری است که ضایعات بصورت پاپول قرمز رنگی شروع می شود و سپس به تدریج بزرگ و در نهایت به شکل پلاک زخمی در می آید. دوره طولانی درمان، مقاوت دارویی، کندی بهبود، عود بیماری و شکست درمان، عوارض روش های درمانی شیمیایی و دردناک بودن آنها هزینه بالای تهیه دارو ازجمله دلایل انجام این تحقیق می باشد. 30 سر موش سوری با لیشمانیا ماژور (MHOM-ER-75-ER) آلوده شده و جهت تایید ابتلا از نمونه زخم ها در محیط های NNN و RPMI-1640 کشت داده شد.20 نمونه تحت درمان با عسل و 10 نمونه بعنوان گروه کنترل مورد آزمایش قرار گرفت. همچنین 24 نفربیمار، در دو گروه 12 نفری گروه الف- (درمان با عسل) و ب- (درمان با گلوکانتیم) مورد بررسی قرار گرفتند. زخم 20 سر از موشهای تحت درمان با عسل بطور میانگین در 19-18روز بهبود یافت. کاهش روزانه قطر زخم3/0-4/0 میلی متر بود. ازگروه کنترل 3 سر تلف و بقیه طی 70 روز بهبود نسبی نشان دادند. در بیماران تحت درمان با عسل مدت زمان درمان در9 نفر بین 25-23 روز و در3 نفردیگر زخم ها ما بین 38-34 روز بهبود یافت. اما در بیماران تحت درمان با گلوکانتیم زخم های 7 نفر مابین 160 تا 180 روز و 5 نفر دیگر درطی 230-220 و بطور میانگین در 198 روز التیام پیدا نمود. همجنین در افراد تحت درمان با عسل، قطر هاله زخم سریع تر از بیماران تحت درمان شیمیایی از گسترش باز ایستاد. در این بررسی عسل می تواند جایگزین مناسبی در مقایسه با گلوکانتیم در بهبود زخم های پوستی و اسکار ناشی از سالک باشد.