اختلالات شنوایی در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور در استان خراسان جنوبی (سال 1386)

بتا تالاسمی ماژور شایع ترین کم خونی ارثی است که در کشور ما و بویژه در مناطق سواحل دریای خزر، عمان و خلیج فارس شیوع بالایی دارد. یکی از عوارض این بیماری اختلال شنوایی می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین اختلالات شنوایی در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور در استان خراسان جنوبی انجام شد.
روش تحقیق: این مطالعه توصیفی- تحلیلی و مقطعی بر روی 32 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور استان خراسان جنوبی در سال 1386 انجام شد. اطلاعات فردی و بالینی بیماران بر اساس اطلاعات موجود در پرونده بیماران در بخش بیماری های خاص بیمارستان ولی عصر(عج) تکمیل گردید. وضعیت شنوایی بیماران با معاینه بالینی و آزمون های شنوایی، توسط کارشناس شنوایی سنجی و پزشک متخصص گوش و حلق و بینی بررسی گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (ویرایش 15) و آزمون آماری تی مستقل در سطح معنی داری 05/0>P تجزیه و تحلیل شد.

میانگین سنی بیماران 4/1±3/9 سال (حداقل 2 و حداکثر 5/17 سال) بود. 14 نفر از بیماران مونث بودند. اودیوگرام غیرطبیعی در 9/10%، تمپانوگرام غیرطبیعی در 2/31% و اتوسکوپی غیرطبیعی در 7/18% گوش‎ها مشاهد شد. وضعیت شنوایی طبیعی در 2/81%، کاهش شنوایی حسی- عصبی در 4/9% و کاهش شنوایی انتقالی در 4/9% از بیماران مشاهده شد. در مجموع، شیوع اختلال شنوایی در این مطالعه نزدیک به 20% بود.

به منظور پیشگیری و درمان زودرس عوارض شنوایی ناشی از تالاسمی و درمان با دسفرال، غربالگری منظم و دوره ای تمام بیماران تالاسمی از نظر عملکرد شنوایی پیشنهاد می گردد.