اثر محلول پاشی سولفات نیکل و اوره بر رشد زایشی و ویژگی های کمی و کیفی میوه توت فرنگی رقم پاجارو (Fragaria ananassa Duch. cv. Pajaro)

در این پژوهش، اثر محلول پاشی سولفات نیکل و اوره بر رشد زایشی، عملکرد و برخی ویژگی های کیفی میوه توت فرنگی مطالعه شد. گیاهان دختری ریشه دار شده توت فرنگی، رقم پاجارو، در گلدان های 3 لیتری در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز کاشته شدند. گیاهان مستقر شده در مرحله 4 تا 5 برگی با سولفات نیکل در غلظت های صفر، 150، 300 و 450 میلی گرم در لیتر و اوره در غلظت های صفر و 2 گرم در لیتر محلول پاشی شدند. عملکرد، وزن اولین، دومین و سومین میوه، نسبت طول به قطر میوه، تعداد گل آذین و تعداد گل در گل آذین از ویژگی های مورد نظر رشد زایشی و ویتامین ث، درصد مواد جامد محلول و اسید کل از ویژگی های کیفی میوه مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تیمار 300 میلی گرم در لیتر سولفات نیکل بدون اوره باعث افزایش معنی دار عملکرد، وزن میوه های اولیه و ثانویه و تعداد گل آذین نسبت به شاهد شد. هم چنین تیمار 300 میلی گرم در لیتر سولفات نیکل همراه با 2 گرم در لیتر اوره بیشترین میزان اسید کل (75/0 درصد) را دارا بود. در مجموع، محلول پاشی سولفات نیکل با غلظت 300 میلی گرم در لیتر همراه با 2 گرم در لیتر اوره برای افزایش عملکرد توت فرنگی پیشنهاد می شود.