بررسی بروز بیماری مالاریا در یگانهای ناجا در سال 1378 در استان سیستان و بلوچستان

مالاریا یکی ازبیماری های انگلی شایع در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری جهان می باشد که در کشور ایران نیز در برخی از استان های ایران از جمله سیستان و بلوچستان، هرمزگان و خوزستان به شکل بومی مشاهده می گردد.
واحدهای نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران در استان سیستان و بلوچستان حضور فعال داشته و به همین لحاظ نیز پرسنل ناجا در معرض ابتلا به بیماری مالاریا قرار دارند.
بررسی فراوانی بیماری در بین واحدهای مستقر در استان در سال 1378 نشان داد که بیشترین میزان بروز سالانه مالاریا به ترتیب در مناطق ایرانشهر (70.7%)، چابهار (14.6%)، سراوان (9.75%) و نیک شهر (4.8%) از کل موارد بیماری بوده است.
میانگین سنی افراد مبتلا 20.5 سال بوده و تمامی افراد بیمار (100%) به پلاسمودیوم ویواکس مبتلا شده اند. درمان کلیه بیماران توسط داروهای کلروکین و پریماکین به مدت شش الی هشت هفته انجام پذیرفت که بجز یک مورد عود بیماری در منطقه ایرانشهر و تکرار سه دوز دارویی بقیه افراد با یک دوز دارویی درمان شده و خوشبختانه مرگ و میری نیز مشاهده نشد.
با توجه به اینکه ابتلا به بیماری مالاریا در انجام وظایف پرسنل اختلاف جدی ایجاد می کند و با در نظر گرفتن همجواری ایران با کشورهای پاکستان و افغانستان که مالاریا در آنجا شیوع زیادی دارد، بررسی بیماری مالاریا، تعیین گونه انگلی مولد بیماری و عوامل موثر بر آنها به منظور برنامه ریزی بهداشتی مناسب در کنترل این بیماری مهم ضرورت دارد.