بررسی میزان همبستگی حمایت اجتماعی و سلامت سالمندان در مناطق منتخب شهر تهران

جمعیت سالمندان در ایران در حال افزایش است، لذا توجه به نیازهای اجتماعی و ارتباطی سالمندان مهم است و می تواند اثرات مستقیمی بر سلامت و بهزیستی آنان داشته باشد. هدف از مطالعه حاضر تعیین میزان همبستگی حمایت اجتماعی و سلامت سالمندان درمناطق منتخب شهر تهران بود.
دراین مطالعه توصیفی- همبستگی،180 نفر سالمند به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه شامل: سه بخش اطلاعات جمعیت شناسی، حمایت اجتماعی و فرم کوتاه بررسی وضعیت سلامت36 (اس.اف.36) بود. تعیین اعتبار پرسشنامه حمایت اجتماعی با استفاده از روش شاخص اعتبار محتوا و صوری و پایایی ابزار با استفاده از روش همسانی درونی (91/0=α) و آزمون مجدد (88/0=г) تعیین شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار اس پی اس اس انجام شد.
نتایج نشان داد که بیشترین میانگین ابعاد سلامت عمومی متعلق به عملکرد اجتماعی (5/82 درصد) و کمترین میانگین آن متعلق به عملکرد جسمی (75/68 درصد) بود. به طور کلی اکثریت سالمندان (4/74 درصد) از وضعیت سلامت خوب و تنها 4/4 درصد آنها از وضعیت سلامت ضعیف برخوردار بودند. همچنین نتایج نشان داد، که اکثریت نمونه ها از حمایت خوبی از طرف خانواده برخورداربودند. بعلاوه1/61 درصد از سالمندان از حمایت اجتماعی خوب و تنها 7/1 درصد آنها از حمایت اجتماعی ضعیفی برخوردار بودند. بطورکلی بین حمایت اجتماعی و سلامت عمومی همبستگی معنی داری وجود داشت و این همبستگی در بعد نشاط (397/0=г،000/0=p) از سایر ابعاد وضعیت سلامت بیشتر بود.
یافته ها نشان داد که بهره گیری ازحمایت اجتماعی مثبت به سلامت و بهزیستی سالمندان منتهی می شود. با توجه به یافته های پژوهش، مراقبت دهندگان بهداشتی می توانند تعاملات اجتماعی را افزایش دهند.