نقش و جایگاه انرژی های تجدید پذیر در توسعه و عمران روستایی

دسترسی مناسب و آسان به انرژی موتور رشد و توسعه و پیشرفت کشورهاست. تصمیم گیری و برنامه ریزی دولت ها در این زمینه اثرات مستقیم بر زندگی مردم و جامعه دارد. (World Bank،2002) هم اکنون محدودیت و گرانی سوخت های فسیلی، بحران زیست محیطی، و آلودگی ناشی از آنها جستجوی منابع انرژی تجدیدپذیر را به موضوعی پر اهمیت تبدیل نموده است.
وسعت کشور و پراکندگی جغرافیایی حدود 130000 آبادی و مکان مسکون و طرحهای رشد و توسعه اقتصادی این مناطق، نیاز روز افزون به انرژی را تا دهه های آینده همچنان تداوم خواهد بخشید. ارتقاء کیفیت زندگی و رونق کار و اشتغال در روستاها به طور فزاینده ای تحت تاثیر تامین انرژی پایه و ارزان موردنیاز در مزارع، صنایع روستایی و تبدیلی است به طوری که توسعه مناطق روستایی می تواند عمیقا تحت تاثیر بحران های انرژی و قیمت آن قرار گیرد. انرژی موردنیاز جمعیت روستایی عمدتا شامل انرژی حرارتی خصوصا برای پخت وپز، تامین آبگرم، گرمایش، و انرژی برای فعالیت های تولیدی معیشتی مانند خشک کردن محصولات، پمپاژ آب، صنایع دستی، ماشین های کشاورزی، روشنایی عمومی، صنایع تبدیلی و مانند آن است.(Zhang Ji-G،1982) با توجه به اینکه توسعه روستایی نیازمند سرمایه گذاری در بخش های صنعت، کشاورزی و خدمات روستایی است تامین انرژی ارزان و پایدار بخش های مذکور نیازی ضروری است.
این مقاله با هدف شناسایی و معرفی انواع انرژی های تجدیدپذیر و استعداد مناطق مختلف کشور برای به کارگیری آنها در توسعه و عمران مناطق روستایی تهیه شده است. بخش اول به مقدمه، طرح مسئله در خصوص ضرورت روی آوردن و به کارگیری منابع انرژی تجدیدپذیر می پردازد. بخش دوم معرفی مهمترین انرژی های تجدیدپذیر را مورد توجه قرار داده و استعداد مناطق مختلف کشور جهت بررسی امکان به کارگیری انرژی های خورشید، جزر و مد، زیست توده، زمین گرمایی، باد، و نیروگاه های کوچک برق آبی را مشخص می کند. بخش سوم و انتهایی رویکردهای پیش روی برای به کارگیری انرژی تجدیدپذیر و گسترش آن در مناطق روستایی و انواع انرژهای مناسب تجدیدپذیر برای به کارگیری در فعالیت های متنوع روستایی را پیشنهاد می کند.