اثر یک دوره تمرین هوازی بر سطوح آلکالین فسفاتاز و استئوکلسین سرم در بیماران دیابتی نوع 2

این مطالعه به منظور بررسی تاثیر 10 هفته تمرین هوازی بر سطوح سرمی آلکالین فسفاتاز و استئوکلسین در بیماران دیابتی نوع 2 انجام شد.
در یک کارآزمایی نیمه تجربی، 21 مرد مبتلا به بیماری دیابت نوع 2(40 تا 50 سال) به طور تصادفی در دو گروه تمرین هوازی(11نفر) و کنترل(10نفر) قرار گرفتند. گروه تمرین به مدت 10 هفته در یک برنامه تمرین هوازی(سه جلسه در هفته و 60-45 دقیقه در هر جلسه) با شدت 65-50 درصد ضربان قلب ذخیره شرکت نمودند. نمایه توده بدن، ظرفیت هوازی، گلوکز، انسولین، HbA1c، آلکالین فسفاتاز و استئوکلسین هر دو گروه در وضعیت پایه و پس از 10 هفته تمرین هوازی اندازه گیری شدند.
10 هفته تمرین هوازی موجب افزایش معنی دار ظرفیت هوازی و کاهش معنی دار نمایه توده بدن، گلوکز و HbA1c در آزمودنی های گروه تمرین شد، در حالی که تغییر معنی داری در غلظت های سرمی آلکالین فسفاتاز، استئوکلسین و انسولین ایجاد نشد. در گروه کنترل نیز تغییر معنی داری در شاخص های متابولیسم استخوان و سایر متغیرهای اندازه گیری شده مشاهده نشد.
بر اساس یافته های این پژوهش، فعالیت های هوازی منظم موجب بهبود وضعیت گلیسمیک در بیماران دیابتی نوع 2 می شوند، اما تاثیری بر سطوح سرمی آلکالین فسفاتاز و استئوکلسین ندارند.