اجرای الگوی یادگیری فعال در آموزش مهارت های شناختی و بالینی دانشجویان پرستاری کارورز بخش ICU

آموزش بالینی و ارزشیابی آن، از ارکان اساسی در سیستم آموزش پرستاری می باشد. این مطالعه به منظور بررسی میزان دست یابی دانشجویان پرستاری در کسب مهارت های بالینی انجام شده است. که در آن تاثیر کاربرد دو روش آموزشی مبتنی بر صلاحیت و آموزش مرسوم در سطح یادگیری بالینی و شناختی دانشجویان پرستاری مورد مقایسه قرار گرفته است.

این مطالعه نیمه تجربی بر روی تعداد 28 نفر از دانشجویان پرستاری کارورزی بخش ICU در یکی از بیمارستان های تابعه دانشگاه علوم پزشکی ارومیه انجام شد. نمونه ها به طور تمام شماری با چیدمان تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم بندی شدند و تحت روش آموزشی مبتنی بر صلاحیت آموزش های لازم را بر اساس دفترچه ثبت مهارت های بالینی در همان مدت و تحت نظر همان مربی دیدند. پیش آزمون و پس آزمون برای مهارت های شناختی و پس آزمون برای مهارت های بالینی به ترتیب برای هر دو گروه، از طریق پرسش نامه و فهرست وارسی برای مهارت های بالینی انجام گرفت.

سطح نمرات مهارت های بالینی و شناختی در دانشجویان گروه تجربی که آموزش خود را تحت روش آموزشی مبتنی بر صلاحیت دریافت نمودند به طور معنی داری بیش از دانشجویان گروه کنترل تحت آموزش مرسوم، بودند.

نتایج این پژوهش نشان داد که کاربرد روش آموزش مبتنی بر صلاحیت از طریق دفترچه ثبت مهارت های بالینی، بیش از روش مرسوم، فرصت لازم برای ارتقاء و بهبود یادگیری مهارت های بالینی و شناختی دانشجویان پرستاری را فراهم می نماید. لذا پیشنهاد می شود از این روش در آموزش بالینی دانشجویان پرستاری جهت آموزش و ارزشیابی استفاده گردد.