تاثیر برنامه مراقبتی بر اساس الگوی سازگاری روی بر میزان سازگاری روانشناختی بیماران دیابتی نوع دو

به کارگیری مدل سازگاری «روی» برای بیماران دیابتی، نیازمند بررسی دقیق و برنامه ریزی مبتنی بر زمینه اجرایی، با بکارگیری اصول این مدل است، اما مطالعه ای این چنین در پرستاری درکشور ما تاکنون انجام نشده است.
تعیین تاثیر برنامه مراقبتی بر اساس مدلی پرستاری روی بر میزان سازگاری روانشناختی بیماران دیابتی نوع دو.
مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده، در دو گروه و در دو مرحله زمانی قبل و بعد، در بنیاد دیابت پارسیان مشهد انجام شد. 60 بیمار، مبتلا به دیابت انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه اختصاص یافتند. اطلاعات به وسیله، فرم بررسی و شناخت «روی» و پرسشنامه استراتژی های سازگاری جمع آوری شد. آزمایش هموگلوبین گلیکولیزه قبل و بعد از مداخله در دو گروه انجام شد. برنامه مراقبتی، طبق نتایج حاصل از ابزارها طراحی و در گروه آزمون 5/2 ماه اجرا و 5/1 ماه بعد پیگیری شد. نتایج به دست آمده بوسیله نرم افزار SPSS نسخه 17 با استفاده از آزمونهای «تی»، «کای–دو» و «ویلکاکسون» تجزیه و تحلیل شد.
آزمون تی، کاهش معنادار هموگلوبین گلیکولیزه (p=0/000) و آزمون ویلکاکسون کاهش معنادار تعداد رفتارهای ناسازگار را در گروه آزمون بعد از مداخله در بعد درک از خود ((p=0/000 و استقلال و وابستگی، نشان داد ((p=0/000. در بعد ایفای نقش تغییر معناداری مشاهده نشد ((p=1.
استفاده از برنامه طراحی شده بر اساس مدل سازگاری «روی»، با داشتن رویکر جامع و کل نگر و امکان ارائه مراقبت های مبتنی بر همکاری بین بخشی، قادر است سازگاری روانشناختی و فیزیکی بیماران دیابتی نوع دو را افزایش دهد. مطالعات بیشتر با مدت زمان طولانی تر، برای بررسی تاثیر اجرای این مدل بر بعد «ایفای نقش»، مورد نیاز است.