ارزیابی مقطعی نتایج نیازسنجی مشارکتی محله محور در منطقه 17 تهران: سه سال بعد از مداخله

هدف این مطالعه، تعیین تاثیر نیازسنجی مشارکتی صورت گرفته در سال 85 در محله ابوذر غربی منطقه 17 تهران بر تغییرات محله، پس از گذشت 3 سال می باشد.

این مطالعه به روش مقطعی در دو بخش کیفی و کمی انجام شد. در بخش کیفی، نوع مداخلات صورت گرفته پس از نیازسنجی، شیوه انتخاب مداخله و تاثیر نیازسنجی بر رویکرد مدیریتی مسوولین محلی با استفاده از راهنمای نیمه ساختاریافته تعیین شد. بر اساس اطلاعات کیفی، پرسشنامه کمی جهت ارزیابی کیفیت مداخلات صورت گرفته تهیه شد. حجم نمونه برابر 352 نفر بود که به طور تصادفی خوشه ایاز بین خانوارهای ساکن انتخاب گردید. پس از جمع آوری داده ها، تحلیل صورت گرفت.

به جز مساله اعتیاد و بیکاری، در مورد مشکلات دیگر به دست آمده در نیازسنجی سال 85، حداقل یک اقدام صورت گرفته بود که مردم هم از آن مطلع بودند. بیشتر اقدامات صورت گرفته مربوط به اقدامات عمرانی بود و در بخش های اجتماعی اقدامات کافی صورت نگرفته بود. 5/29% از اقدامات دارای کیفیت خوب، 47% متوسط و 5/23% ضعیف بود. نتایج نشان داد که 51% از پاسخگویان تغییرات صورت گرفته بر کیفیت زندگی را موثر ولی ناکافی دانستند؛ 1/21% به تاثیر خوب و 1/11% به تاثیر بسیار خوب اقدامات اشاره داشتند و 17% هم اذعان داشتند که اقدامات صورت گرفته هیچ گونه تاثیری نداشته است.

نیازسنجی با فرآیند مشارکتی و برنامه ریزی مبتنی بر نیاز می تواند اقدامی موثر در رفع نیازها و تغییر رویکرد مسوولین در رفع نیازهای محلی در طولانی مدت باشد.