تاثیر برنامه آموزشی ساختارمند با شیوه گروه حمایتی بر کیفیت زندگی زنان یائسه

اندازه گیری سطح کیفی زندگی زنان در دوران یائسگی به عنوان یکی از اسناد کارایی آموزش بهداشت محسوب می گردد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر برنامه آموزشی ساختارمند با شیوه گروه حمایتی بر کیفیت زندگی زنان یائسه انجام شد.

از مرداد تا دی ماه 1389 در یک مطالعه میدانی و یک سوکور در یکی از مراکز بهداشتی درمانی شهرستان رباط کریم، تعداد 110 زن یائسه که دارای شرایط ورود به مطالعه بودند، به روش غیر احتمالی آسان انتخاب شدند. پس از تکمیل فرم های رضایت، افراد به طور تصادفی در دو گروه 55 نفره شاهد و گروه حمایتی قرار گرفتند. گروه حمایتی در 6 گروه (5 گروه 9 نفره و یک گروه 10 نفره) تدوین گردید. برنامه آموزشی در یک روز مشخص از هفته، به مدت 120 دقیقه و در طی 10 جلسه هفتگی متوالی انجام شد. نمره کیفیت زندگی، قبل از اجرای برنامه آموزشی و یک ماه پس از پایان آن، با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی زنان یائسه(MENQOL) در دو گروه شاهد و مداخله محاسبه و مقایسه گردید. در گروه شاهد مداخله ای انجام نشد.

نمره کیفیت زندگی محاسبه شده از مجموع نمرات ابعاد وازوموتور، روانی- اجتماعی، جسمی و جنسی در گروه مداخله به طور معناداری بهبود یافت (کاهش نشانه ها از 61/38±76/153 نمره به 35/24±31/113 نمره، 001/0>P). تغییر معناداری در نمره کیفیت زندگی زنان یائسه در گروه شاهد دیده نشد.

اجرای برنامه آموزشی ساختارمند با شیوه آموزشی گروه حمایتی می تواند به عنوان یکی از راه کارهای مناسب در جهت ارتقای سلامتی و رویارویی بیشتر زنان با نشانه های یائسگی و بهبود کیفیت زندگی آنان در مداخلات بهداشتی و در برنامه های مراقبتی کشوری مورد توجه قرار گیرد.