مقایسه روش های جستجوی آنتی ژن PSA بر روی 350 مورد نمونه مشکوک به تجاوز جنسی با نتیجه تست اسید فسفاتاز مثبت

موضوع: یکی از ادله مهم جهت اثبات و قضاوت در خصوص آزارهای جنسی، بررسی وجود مایع منی در نمونه های مشکوک به دست آمده از صحنه می باشد. باتوجه به نوع ارجاع موارد از سوی مراجع قضایی و انتظامی و گوناگونی کیفیت نمونه های ارسالی به بخش های سرولوژی قانونی و همچنین متغیر بودن فاصله زمانی نمونه برداری تا ارسال نمونه به آزمایشگاه، که بستگی به زمان کشف جرم یا مراجعه بزه دیده دارد، تبیین و تفسیر صحیح نتایج آزمایشگاهی ممکن نیست. همچنین اعلام وقوع تجاوز بدون در نظر گرفتن کنش پارامترهای فوق عملی نمی باشد؛ لذا، در این پژوهش نتایج حاصله از این روش ها، با روش تشخیص (PSA) Prostate Specific Antigen به کمک (Radio Immuno Assay) RIA، به عنوان روش مرجع، مقایسه شده است. جامعه مورد پژوهش تصادفی و غیر انتخابی و نمونه ها با تنوع زیاد شامل انواع سوآپ های رکتال و واژینال، اشیاء آلوده در زمان آزار جنسی، لباس های زیر و سایر البسه و حتی قطعات فرش و وسایل موجود در صحنه جرم می باشند. 73% از جمعیت مورد مطالعه مونث و بقیه مذکر می باشند. پس از انجام تست «AP» بر روی کلیه نمونه ها، نمونه های «+AP» تفکیک و برای ادامه بررسی و تحقیق انتخاب شده اند. برای شناسایی موارد مثبت کاذب احتمالی تست AP، از آنتی ژن اختصاصی پروستات استفاده شده و بدین طریق کلیه 350 نمونه دارای تست «+AP»، مجددا از نظر آنتی ژن PSAبه دو روش سریع «Rapid» و «RIA» تحت آزمایش قرار گرفته اند. جمع بندی نتایج حاصله، حاکی از آنست که 95% از موارد «+AP» دارای» +RIA» نیز بوده اند. از طرفی نتیجه تست PSA به روش Rapid در 350 مورد نمونه «+AP»، 74% گزارش شده است. هرچند بروز نتایج منفی PSA با گذشت زمان نسبت مستقیم دارد ولی این میزان در روش RIA طی ده روز حداکثر تا 3% افزایش در موارد منفی را نشان می-دهد.
هرچند از APمی توان به عنوان یک تست پیش فرض با پیش بینی مثبت بالا در تشخیص آثار مشکوک منی استفاده کرد و نتیجه مثبت تست PSA به روش Rapidنیز به عنوان یک تست تاییدی مورد نیاز و با ارزش است؛ اما، باتوجه به موارد منفی کاذب نسبتا بالا (21%) و نیز مشاهده رابطه مستقیم در افزایش نتایج منفی به دنبال گذشت زمان، نتایج منفی آن قابل اتکا نبوده و بایستی با روش های دقیق تر مثل RIA کنترل و تصحیح شوند.