بررسی میزان فلزات سنگین (کادمیوم، سرب، و نیکل) در بافت عضله، آبشش و کبد ماهی کفشک Euryglossa orientalis در سواحل دیلم و هندیجان

هدف از انجام این تحقیق سنجش میزان غلظت فلزات سنگین کادمیم، سرب و نیکل در رسوبات و بافت های آبشش، کبد و عضله کفشک ماهی در سواحل استان خوزستان و بوشهر (بنادر هندیجان و دیلم) بود. این بررسی در چهار فصل بر روی سه گروه طولی متفاوت (20-15 سانتیمتر، 25-20 سانتیمتر و بیش از 25 سانتیمتر) از این گونه انجام شد. نتایج بدست آمده نشان داد که میزان غلظت عناصر کادمیوم و نیکل در رسوبات هر دو منطقه نسبت به استاندارد های جهانی بالاتر است. اندازه گیری میزان فلزات سنگین در بافت های مختلف ماهی در گروه های طولی متفاوت و در فصول مختلف در هر دو منطقه بیانگر غلظت بیشتر فلز کادمیوم در بافت کبد و فلزات سرب و نیکل در بافت آبشش در مقایسه با بافت عضله بود. در بین این فلزات سنگین میزان غلظت کادمیوم و سرب در بافت عضله ماهی که از نظر مصرف برای انسان حائز اهمیت می باشد نسبت به بعضی استاندارد های جهانی مانند WHO، ITS و NHMCR بالاتر بود. میزان غلظت فلزات سنگین در گروه طولی بزرگتر از 25 سانتی متر بیش از سایر گروه ها و در فصل تابستان بیش از سایر فصول بوده و اختلاف معنی داری می باشد (P<0.05). به طور کلی، بندر هندیجان (بحرکان) در مقایسه با بندر دیلم به دلیل عوامل تاثیر گذار، غلظت بیشتری از فلزات سنگین را دارا می باشد.