مقایسه اثر مصرف یک نوشابه انرژی زا با محلول قندی ساده بر توان بی هوازی، شاخص خستگی و لاکتات خون

امروزه به علت تبلیغات وسیعی که تولیدکنندگان نوشیدنی های انرژی زا در راستای افزایش عملکرد ورزشکاران انجام داده اند، مصرف این نوع نوشیدنی ها در بین ورزشکاران در سطوح مختلف گسترش یافته است. هدف این مقاله مقایسه اثر مصرف نوشابه انرژی زای ردبول با یک محلول قندی ساده ایزوکالری شده بر توان بی هوازی، شاخص خستگی و سطح اسید لاکتیک خون دانشجویان تربیت بدنی بود.
این مطالعه به روش تجربی بر روی 20 دانشجوی تربیت بدنی پسر داوطلب صورت گرفت که از میان آنها 10 نفر بطور تصادفی ساده با میانگین سنی 78/0±1/21 سال، قد 2/7±7/170 و وزن 5±3/63 انتخاب گردیدند. همه این ده نفر در سه مرحله با 4 روز استراحت بین مراحل مورد آزمایش قرار گرفتند، در مرحله اول بعد از مصرف ردبول(در دو جدول 1 و 2 به محتویات ردبول بطور کامل اشاره شده است)(6 میلی لیتر به ازای هرکیلوگرم وزن)، در مرحله دوم بعد از مصرف محلول قندی ساده ایزوکالری شده(6 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن) و در مرحله سوم بعد از مصرف دارونما. آزمون شامل تست وینگیت بی هوازی 30 ثانیه بود که در هر سه مرحله، مشابه هم و 40 دقیقه بعد از مصرف نوشیدنی مورد نظر انجام گردید. برای اطمینان از نرمال بودن داده ها از آزمون کلموگراف اسمیرونف و جهت مقایسه نتایج بدست آمده در سه مرحله از آزمون تی همبسته با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 17 استفاده شد.
نتایج نشان داد که توان بی هوازی با مصرف ردبول کمتر از محلول قندی ساده و یا دارونما بود (به ترتیب 005/0=P و 002/0=P). در شاخص خستگی و سطوح لاکتات 2 و 6 دقیقه بعد از آزمون، تفاوتی بین ردبول و محلول قندی وجود نداشت (05/0.