بررسی اثر بخشی تزریق موضعی متیل پردنیزولون و لیدوکائین همراه و بدون آتل در درمان تنوسینویت دکورون

ابتلا به تنوسینویت دکورون در اثر فعالیت های تکراری و روزمره، سبب مراجعت زیاد به درمانگاه ارتوپدی و در نهایت افزایش هزینه های درمانی و اتلاف وقت بیماران می شود. این مطالعه مقاله به منظور مقایسه اثر بخشی تزریق موضعی متیل پردنیزولون و لیدوکائین همراه و بدون آتل در درمان تنوسینویت دکورون انجام شد در این کارآزمایی بالینی 72 بیمار مبتلا به تنوسینویت دکورون مراجعه کننده به درمانگاه ارتوپدی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در سال 1389 انتخاب و سپس به صورت تصادفی ساده به دو گروه تقسیم شدند مداخله درمانی در گروه اول تزریق 1 میلی لیتر لیدوکائین 1 درصد،40 میلی گرم پردنیزولون همراه با آتل گیری بوده در گروه دوم درمان بدون آتل گیری(تزریق دارو) و پیگیری به مدت سه هفته برای 3 بار در هر گروه بود. اطلاعات با استفاده از ابزار دیداری v isual analogue scale جمع آوری شد داده ها با از نرم افزار SPSS ورژن 16 و آزمون های آماری توصیفی، دقیق فیشر، تی مستقل تحلیل شد.
روند تغییرات میانگین شدت درد بعد از سه هفته و سه دوره مجزا در دو گروه درمانی مختلف بیان نگر آن بود که کاهش میانگین شدت درد و فراوانی بهبودی در گروه درمان تزریقی موضعی متیل پردنیزولون و لیدوکائین همرا با اتل گیری نسبت به درمان موضعی تنها تفاوت معنی دار آماری داشت(05/P<).
تزریق موضعی متیل پردنیزولون و لیدوکائین همراه با تثبیت مفصل در درمان تنسینویت دارای پاسخ درمانی مناسب تر است.