اثر کفش طبی با راکر پاشنه تا پنجه بر میزان محدودیت دامنه حرکتی مفاصل پا و مچ

راکرها یکی از رایج ترین اصلاحات خارجی کفش های طبی هستند و در درمان مشکلات مفصل مچ و مفاصل میانی پا به کار می روند. هدف از انجام این مطالعه مشخص کردن میزان دقیق محدودیت حرکتی است که راکر پاشنه-تا-پنجه روی مفاصل پا و مچ ایجاد می کند.

این مطالعه نشان داد که این کفش طبی دامنه حرکتی مفاصل پا و مچ را در صفحه ساژیتال محدود می کند ولی تا حدودی باعث افزایش دامنه حرکتی این مفاصل در صفحه فرونتال می شود

تفاوت میانگین دامنه حرکتی مفصل مچ با کفش راکر در مقایسه با کفش معمولی در صفحه ساژیتال کاهش(005/0p=)و در صفحه فرونتال افزایش یافت(028/0p=). این تفاوت ها از نظر آماری معنی دار شد ولی در صفحه عرضی اختلاف میانگین(203/0p=)معنی دار نشد. دامنه حرکتی مفصل میانی پا نیز در صفحه ساژیتال کاهش(047/0p=)و در صفحه فرونتال(013/0p=)افزایش یافت. این اختلاف از نظر آماری معنی دار شد. در صفحه عرضی نیز با کفش راکر کاهش دامنه حرکتی از نظر آماری معنی دار شد(015/0p=).

مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی و نمونه گیری غیر احتمالی در دسترس بود. نمونه آماری 15 دانشجوی دختر در گروه سنی 18 تا 24 سال، با شاخص توده بدنی طبیعی و الگوی راه رفتن طبیعی بودند. ابزار مورد استفاده دستگاه تحلیل حرکت وایکان 470، با 6 دوربین مادون قرمز با فرکانس 60 هرتز بود. دامنه حرکتی مفاصل ضمن راه رفتن با استفاده از هر دو نوع کفش محاسبه شد و نتایج حاصل با استفاده از آزمون غیرپارامتری ویلکاکسون تحلیل شد.