اثر درمان با لووتیروکسین بر ضریب حافظه در بالغین مبتلا به کم کاری تحت بالینی: کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو کور

یکی از تظاهرات کم کاری تیرویید تحت بالینی، اشکال در حافظه ی کلامی و عملکرد اجرایی است. پژوهش حاضر با هدف اثر درمان با لووتیروکسین بر ضریب حافظه ی افراد مبتلا به هیپوتیروییدی تحت بالینی آنتی تیروپراکسیداز آنتی بادی مثبت انجام گرفت.
بررسی حاضر، به روش کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو کور، روی 60 بیمار هیپوتیروییدی تحت بالینی آنتی تیروپراکسیداز آنتی بادی مثبت، در گروه سنی 18 تا 64 ساله (میانگین سنی 34 سال)، شامل 51 نفر زن و 9 نفر مرد انجام شد. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه 30 نفری شامل 25 زن و 5 مرد در گروه شاهد (مصرف دارو نما)، و 26 زن و 4 مرد در گروه مورد پژوهش (درمان با لووتیروکسین) قرار گرفتند. به منظور بررسی ضریب حافظه، آزمون حافظه ی وکسلر در ابتدا و به فاصله ی کمینه 3 ماه پس از شروع پژوهش در مورد تمام آزمودنی ها به عمل آمد.
میانگین سنی افراد شرکت کننده در پژوهش 75/10±22/34 سال، و میانگین سطح TSH در سرم 64/3±25/8 میکروواحدبرلیتر بود. میانگین ضریب حافظه در گروه مورد و شاهد در ابتدای پژوهش یکسان بود [66/11±70/105 در مقابل 49/11±87/105) 83/0=. [(Pمیزان افزایش میانگین ضریب حافظه در گروه شاهد 63/7±23/3 و در گروه مورد 01/8±9/9 بود) 002/0=(P.
پژوهش حاضر، افزایش ضریب حافظه به دنبال درمان با لووتیروکسین در بیماران مبتلا به کم کاری تیرویید تحت بالینی مشاهده شد. بنابراین درمان با لووتیروکسین می تواند اثر مفیدی در بهبود حافظه ی کلامی و عملکرد اجرایی این بیماران داشته باشد