بررسی میزان تبعیت از رژیم بازتوانی بیماران مبتلا به سکته مغزی توسط خانواده های آنان

سکته مغزی با گستره تاثیرگذاری و عوارض جسمی و روحی فراوان منجر به ناتوانی بیمار در مراقبت از خود می شود و اجرای برنامه های بازتوانی توسط وی را با مشکل مواجه می سازد. لذا خانواده ها مراقبان اصلی بیماران و مسوول تبعیت از رژیم بازتوانی در آن ها هستند. این در حالی است که خانواده ها در زمینه بازتوانی بیمار با مشکلات فراوانی رو به رو هستند، از این رو مطالعه حاضر با هدف «تعیین میزان تبعیت از رژیم بازتوانی بیماران مبتلا به سکته مغزی توسط خانواده های آنان» انجام یافته است.
این مطالعه توصیفی- تحلیلی در مورد 180 نفر از مراقبان اصلی بیماران مبتلا به سکته مغزی در خانواده انجام گرفته است. مدت مطالعه برای هر نمونه 2 ماه پس از ابتلا به سکته مغزی بود. نمونه گیری به روش در دسترس و در بیمارستان امام خمینی (ره) در سال های 90-1389 انجام یافت. جهت جمع آوری اطلاعات از دو پرسشنامه مشخصات فردی و تبعیت از رژیم بازتوانی استفاده گردید. داده های حاصل از پژوهش به کمک نرم افزار کامپیوتری SPSS v.16 در دو قسمت توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها نشان داد تنها 10% مراقبان اصلی بیمار تبعیت از رژیم بازتوانی در سطح خوب دارند و حدود 7/28% آن ها در این زمینه ضعیف هستند. این ضعف به ویژه در زمینه های بازتوانی نقایص حرکتی، شناختی و احساسی، پیشگیری از اختلالات پوستی و تنفسی بیشتر مشهود است.
از آن جا که عده اندکی از مراقبان اصلی در خانواده ها، در سطح خوب از رژیم بازتوانی تبعیت می کنند و با توجه به اهمیت اساسی نقش خانواده ها در مراقبت و تبعیت از رژیم بازتوانی بیماران، از پرستاران انتظار می رود با توانمند کردن خانواده ها در مراقبت، نقش مهمی را در کاهش عوارض جسمی و روحی این بیماران ایفا کنند.