فعالیت الکترومیوگرافی عضله پهن مایل داخلی و پهن خارجی طویل حین حرکت اسکات با adduction ایزومتریک ران ورزشکاران مبتلا به سندرم درد پاتلوفمورال و ورزشکاران سالم

سندرم درد پاتلوفمورال از جمله شرایط متداولی است که ورزشکاران به آن مبتلا می گردند و هدف از روش های درمانی عمدتا بهبود عملکرد عضلات ثباتی مفصل پاتلا می باشد. این مطالعه به منظور مقایسه فعالیت الکترومیوگرافی عضله پهن مایل داخلی (VMO) با پهن خارجی طویل (VLL) حین حرکت اسکات با اداکشن ایزومتریک ران ورزشکاران مبتلا به سندرم درد پاتلوفمورال (PFPS) و ورزشکاران سالم انجام شد.
این مطالعه مورد شاهدی روی 16 ورزشکار مرد 30-18 ساله تیم های ملی والیبال، هندبال و تکواندو مبتلا به PFPS و 16 ورزشکار سالم در آزمایشگاه بیومکانیک دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، از اول دی ماه تا آخر بهمن ماه 1388 انجام شد. افراد براساس متغیرهای وزن، قد، سن، رشته ورزشی و غالب بودن اندام تحتانی همتاسازی شدند. فعالیت الکترومیوگرافی عضلات VMO و VLL حین اسکات با اداکشن ران در زوایای 15، 30 و 45 درجه فلکشن زانو ثبت گردید. برای مقایسه عضلات در هر گروه از آزمون آماری تی همبسته و برای مقایسه هر یک از عضلات در زوایای مختلف از ANOVA یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده گردید.
فعالیت الکتریکی عضلات VMO و VLL ورزشکاران مبتلا به PFPS تنها در زوایه 45 درجه فلکسیون تفاوت آماری معنی داری داشت (05/0P<) و در هیچ کدام از زوایای فلکسیون ورزشکاران سالم تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد. همچنین با مقایسه فعالیت هر یک از عضلات در سه زاویه در هر یک از گروه ها، فقط در زاویه 45 درجه فلکسیون اختلاف معنی داری در فعالیت VMO (05/0P<) و VLL (05/0P<) وجود داشت.
این مطالعه نشان داد که فعالیت الکتریکی عضله VMO حین حرکت اسکات همراه اداکشن ایزومتریک ران در ورزشکاران سالم در زاویه 45درجه فلکشن بیشتر از زوایای دیگر و نیز در ورزشکاران مبتلا به PFPS بیشتر از ورزشکاران سالم می باشد.