کاهش شنوایی در بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس

مولتیپل اسکلروزیس یکی از بیماری های میلن زدای سیستم عصبی مرکزی است که یکی از علل ناشایع کاهش شنوایی حسی عصبی می باشد. این مطالعه به منظور تعیین وضعیت شنوایی بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس انجام شد.
این مطالعه مورد شاهدی روی 60 بیمار (44 زن و 16 مرد) مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مراجعه کننده به درمانگاه نورولوژی کلینیک امام رضا (ع) و انجمن مولتیپل اسکلروزیس استان گیلان و 38 فرد سالم (27 زن و 11 مرد) در سال 1389 انجام شد. مطالعه با استفاده از آزمون های ادیومتری با تون خالص (PTA) و امواج اتواکوستیک (OAE) و پاسخ شنوایی ساقه مغز (ABR) انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-17 و آزمون های آماری کای اسکوئر و تست دقیق فیشر تجزیه و تحلیل شدند.
5/12درصد از گوش های گروه مورد و 9/3درصد از گوش های گروه شاهد PTA مختل داشتند (05/0P<). میزان اختلال PTA تواتر بالا و دو نوع OAE بین دو گروه اختلاف آماری معنی داری نداشت. میانگین همبستگی کلی در گروه مورد 76/23±94/75 درصد و در گروه شاهد 20/27±00/70 درصد بود که تفاوت آماری معنی داری را نشان نداد. 20درصد از گوش های مورد و 2/9درصد از گوش های شاهد ABR مختل داشتند که از نظر آماری معنی دار بود (05/0P<). زمان تاخیر امواج I، III و V اختلاف آماری معنی داری را در دو گروه نشان نداد؛ اما فاصله امواج I-III و III-V به ترتیب در 10درصد و 7/11درصد از گوش های مورد و 3/1درصد و صفر درصد از گوش های شاهد غیرطبیعی وجود داشت (05/0P<). 7/6درصد از گوش های مورد و 6/2درصد از گوش های شاهد اختلال رتروکوکلئار داشتند که از نظر آماری معنی دار نبود.
این مطالعه نشان داد که کاهش شنوایی ثبت شده توسط PTA و ABR در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس نسبت به گروه شاهد بیشتر می باشد.