اثر ضدباکتریایی عصاره متانولی چای سبز و چای سیاه (Camellia Sinensis) روی سویه های پسودوموناس آئروژینوزا حاوی بتالاکتاماز

پسودوموناس آئروژینوزا یکی از عوامل عفونت های بیمارستانی بوده و در برابر بسیاری از آنتی بیوتیک ها به علت تولید بتالاکتاماز مقاوم می باشد. این مطالعه به منظور شناسایی پسودوموناس آئروژینوزا تولیدکننده بتالاکتاماز با طیف وسیع و متالوبتالاکتاماز جدا شده از بیماران و اثر عصاره متانولی چای سبز و چای سیاه بر روی آنها انجام شد.
این مطالعه توصیفی آزمایشگاهی روی نمونه زخم 245 بیمار سوختگی مراجعه کننده به بیمارستان شفاء کرمان در سال 1387 انجام شد. برای تعیین باکتری های دارای ESBL (Extened-spectrum-β-Lactamase) از روش PCT (Phenotypic Confirmatory Test) و برای شناسایی Lactamase MBL (Metallo-β) از نوارهای E-test استفاده گردید. برای تعیین حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد آنتی بیوتیک های ایمی پنم، مروپنم، سفوتاکسیم، سفتازیدیم و آزترونام و عصاره های متانولی چای سبز و سیاه از روش رقت در آگار استفاده گردید. عصاره متانولی چای سبز و سیاه به روش خیساندن تهیه شد. 20 گرم پودر گیاه با متانول به مدت 24ساعت در تاریکی قرار داده شد و صاف گردید و اثر عصاره گیاه چای روی سویه های استاندارد و 41 ایزوله پسودوموناس آئروژینوزا حاوی بتالاکتاماز با طیف وسیع بررسی شد.
از تعداد کل بیماران مورد بررسی 120 ایزوله پسودوموناس شناسایی شد که 41 نمونه دارای بتالاکتاماز با طیف وسیع و همگی فاقد متالوبتالاکتاماز بودند. 60درصد از نمونه ها مقاوم به سفوتاکسیم، 66درصد مقاوم به سفتازیدیم، 42درصد مقاوم به آزترونام، 3درصد مقاوم به ایمی پنم و 5درصد مقاوم به مروپنم بودند. عصاره متانولی چای سبز در غلظت 25/1 میلی گرم بر میلی لیتر قادر به مهار رشد تمام سویه های استاندارد و نمونه های بالینی پسودوموناس آئروژینوزا حاوی ESBL داشت.
این مطالعه نشان داد که عصاره متانولی چای سبز در مقایسه با آنتی بیوتیک هایی نظیر سفوتاکسیم و سفتازیدیم دارای اثرات ضدباکتریایی موثرتری در برابر پسودوموناس آئروژینوزا حاوی بتالاکتاماز می باشد